Tómarúm í rými

Stundum fæ ég svona hálfgerða tómleika tilfinningu af engri finnanlegri ástæðu, fer þá að velta fyrir mér hvar ég er í lífinu og heiminum og er ekki alveg að skilja það, sérstkalega vegna þess að þetta er ekki einhvernveginn eins og ég var búinn að plana þetta þegar ég 16 ára, maður fer að hugsa bara ef ég hefði gert þetta eða sleppt þessu.
Og í beinu framhaldi af þessum pælingum fer ég að hugsa hvað það væri magnað ef maður gæti farið í tíma og orðið aftur 6 ára en samt með alla þá vitneskju sem ég hef í dag.
En svo er náttúrulega eitt sem kemur alltaf á móti, eins og þeir vita sem hafa horft mikið á Simpsons þá getur maður ekki hætt á að breyta neinu í fortíðinni án að mega búast við að allt verði breytist og ekki endilega til hins betra, t.d. ætti ég ekkert af þessu frábæru börnum mínum.

seinna!